Dat was mijn eerste gedachte gisteren toen een van de freelancers waar ik sinds kort mee werk mij even apart nam om te zeggen dat hij toch ophoudt met zijn activiteiten voor Movishon. En het liefste al over 2 weken…. Ik begrijp hem heel goed, hij heeft uiteraard een prima reden om iets anders te gaan doen. (Hij kreeg onverwacht een mega klus aangeboden gekregen, waardoor hij geen tijd meer heeft voor de “kleinere zaken” ), maar ik baal hiervan als een stekker. Het is in mijn beleving als ondernemer enorm belangrijk dat je samenwerkt ( personeel of een mooie groep freelancers) omdat je zo ieder voor zich, bezig kan zijn met datgene waar je het beste in bent én elkaar zo versterkt. En nu had ik net een mooie toevoeging op “mijn groepje” en vertrekt ie alweer!!! En daar word ik beste wel moe van. Kan ik weer op zoek, hoop gedoe, gentwerk en geregel. Ik verneem aan alle kanten dat ik hier op leeg loop, weg motivatie, weg energie. Wat gaat er mis? Ik deel dit met mijn personal coach. Zij stelt me een paar vragen en ik begin al te lachen. Hier zijn de facts:

Ik voel me super verantwoordelijk 

Ik trek het me persoonlijk aan, alsof het alleen mijn schuld is

Ik voel de werkdruk toenemen, wéér veel extra werk Ik heb niet geluisterd naar mijn gevoel, 

Ik heb me laten leiden door de waan van alle dag en opluchting dat er “weer iets van mijn lijstje” kon toen ik me hem de afspraak maakte om samen te gaan werken…

Mega herkenbare feiten, denk ik, voor iedere leidinggevende en/of ondernemer. Vooral het overall gevoel dat je steeds met velerlei operationeel gedoe bezig bent ( achter de feiten aanloopt soms zelfs) waardoor je de zaken die ik als ondernemer belangrijk vind en waar ik plezier uit haal, niet kan doen. Ik word geregeerd door de waan van alle dag. En heb dit ook in deze “werving” situatie laten gebeuren, geen tijd genomen voor het ontleden van mijn onderbuik gevoel omwille van oplossingsgericht in actie komen. Ik ging voor de shortcut.

Gelukkig weet ik dus hoe ik dit negatieve gevoel kan aanpakken, wat ik moet doen om weer relaxt en ontspannen aan de slag te kunnen gaan. (want tja, dat leer ik anderen tenslotte ook in mijn aanbod 😉 Stap 1 wil ik alvast met je delen; haal de emotie eraf door te relativeren. Ieder doet dit op zijn eigen natuurlijke wijze, ik door om mezelf te lachen. Een ander past juist perspectief toe door de emotie heel erg te vergroten of juist te verkleinen. En misschien zet jij jouw stress gevoel wel in de context van daadwerkelijke ergere dingen zoal de misstanden in de wereld. Vaak helpt dit al om je iets beter te voelen en er dus vervolgens rationeel vanuit mee te kunnen dealen.

Om stap 1 te kunnen zetten, moet je natuurlijk wel jezelf kennen, om het te kunnen toepassen en er vervolgens lering uit te trekken. Dit overkomt me dus niet weer, geen shortcuts. Ik ga dus echt luisteren naar mijn intuïtie en neem hier op dat moment een klein beetje de tijd voor, dat bespaart me een hele hoop stress en extra tijd voor de toekomst! 

(En wie weet, heb ik geluk, en tref ik vlot een vervanger, heb vandaag een heerlijk BNI ontbijt in Roden mogen bijwonen en heb besloten me hier een jaartje bij aan te sluiten)